அ

அந்தகாரப் பூமி இதையா – இருளோடி மெய் அவிரொளி உதித்ததையா சிந்தை இருள்மீடிக் கெட்டுச் சந்ததமும் உன்னைவிட்டு நிந்தைகள் இலச்சைப்பட்டு நேசமுற்று மோசம் போன சரணங்கள் தேசங்கள் கடல்களெங்கும் – உந்தன் வேத சேதியின் பலன்கள் தங்கும் காசினியோர்கட்குப் பொங்கும் அளவில்லாத களிப்புகளுண்டாயிலங்கும் என்றமொழி யிந்தக்காலம் உண்மையாச்சு துந்தன்சீலம் ஏழைகளுக் கனுகூலம் இன்றுவந்த துமக்கோலம் – அந்த கஷ்ட நஷ்டங் கொண்டுவாடிக் கணக்கில்லாத கவலைக ளாலுமூடிக் கர்த்தனே உனைமன்றாடிக் கண்ணீராறாய்க் கதறியச் செபித்துத் தேடிச் சத்திய சுவிசேட

பல்லவி அல்லேலூயா துதி, அல்லேலுயா ஜெயம், வல்லத் திரியேகமகத்வ தேவற்கென்றும். அனுபல்லவி சொல்லரும் சுத்த சுவிசேடந்தந்தவர் தூயன் சகாயனுபாயானாம் நேயற்கு. – அல்லே சரணங்கள் 1. வானம் புவியும்படைத்த பிதாவுக்கும் மைந்தரை மீட்ட சுதனென்ற தேவற்கும் ஞானவிசேடம் வெளியிட்ட ஆவிக்கும் நம்மாலிந்நாளு மெந்நாளும் நற்றோத்திரம் – அல்லே 2. வேதோபதேச அப்போஸ்தலன்மார்களை மேதினியெங்கும் அனுப்பித்திருமறை தீதறப்போதகஞ் செய்யவழி செய்த சிங்காரக்கர்த்தர்க்கு மங்காமகத்வர்க்கு. – அல்லே 3. வாதைகள் மெத்த வதைத்துந் திருச்சபை வாடாது மிக்க செழிப்பாய் வளர்ந்திட,

பல்லவி அதிகாலையிலுமைத் தேடுவேன் முழு மனதாலே தேவாசீர் வாதம் பெற நாடுவேன் ஜெபத்தாலே அனுபல்லவி இதுகாறும் காத்த தந்தை நீரே; இனிமேலும் காத்தருள் செய்வீரே, பதிவாக உம்மிலே நான் நிலைக்கவே, பத்திரமாய் எனை உத்தமனாக்கிடும் தேவே! – அதி சரணங்கள் 1. போன ராமுழுவதும் பாதுகாத்தருளின போதா! – எப் போதும் எங்களுடனிருப்பதாய் உரைத்த நல் நாதா ஈனப்பாவிக்கேது துணை லோகிலுண்டு பொற்பாதா? எனக்கான ஈசனே! வான ராசனே! இந்த நாளிலும் ஒரு பந்த மில்லாமல் காரும்

பல்லவி அருட்கடலே, வரந் தர இது சமயமே; ஐயனே, அருள் தாரும். சரணங்கள் 1. சிரந்தனில் இறங்கிடும் புறாவுரு ஆவியே, கரங்களில் தாசனைக் காத்திடும், தேவா. – அருட் 2. பன்னிரு சீஷரைப் பண்பாகத் தெரிந்தீரே, உன்னத ஆவியால் உண்மையாய்ப் பிழைக்க. – அருட் 3. அன்போடு யேசுவை ஆவியோடு பேச, இன்புறு வரங்களை இவர்க்கின்றே ஈய. – அருட் 4. திரியேக தேவா, திருச்சபை பெருக, அறிவுட னாளும் அன்பர் கோனாக. – அருட் 5.

பல்லவி அப்பா, அருட்கடலே, வரம் துப்பாய் இவர்க்கருள்வாய்! அனுபல்லவி செப்பரிதாகிய மெய்ப்பொருளை எங்கும் சென்றறிவித்திட நிறைவாய். – அப்பா சரணங்கள் 1. பண்டு புறாவுருகொண்டு இறங்கிய பான்மை இவர் சிரமீதே,-திருத் தொண்டு செய்யும்படி வல்லாவியால் முடி சூட்ட இரங்கும் இப்போதே. – அப்பா 2. நன்னயமாகவே பன்னிரு வேதியர் நாவில் எழுந்துரை யாடிப்,-பேயின் சன்னதம் ஓய்ந்திடப் பண்ணியவாறிவர் தம்மிலும் வந்தசை வாடி. – அப்பா 3. இன்பாய் உலகை இமைக்குள் அமைத்தவர் ஏவைக் குலங்கள் ஈடேறப்,-பெருந் துன்பாய்