த

1.தந்தையே இவர்க்கு மன்னி, தாம் செய்வ தின்னதென்று சிந்தையிலுணர்ந்திடாதே செய்கிறார் எனக்கிவ்வாதை எந்தையே எளியேன் பாவம் இரங்கியே பொறுதியென்றே உந்தையின் வலமே நின்றே உரைத்திடாய் உரிமைநாதா 2.அன்று மெய் மனஸ்தாபத்தோ டடியனை நினையுமென்றே மன்றாடு சோரன்தேற மலர்த் திருவாய் திறந்தே இன்றைக் கென்னோடே கூட ஏகமாய்ப் பரதீசின்கண் சென்று நீ வாழ்வாயென்றீர் தீயனுக்கிரங்காய் நாதா 3.அன்பின் சீடனையே நோக்கி, அதோ உனின் தாய் என்றோதிப் பின்புநின் தாயை நோக்கி பிள்ளையதோ வென்றோதிக் குன்றிடா தன்பின் கட்டைக் குவலயத்

பல்லவி தருணம் இதுவே, கிருபை கூரும், வழிபாரும், பதம் தாரும், தாரும். சரணங்கள் 1. கருணை தெய்வ குமாரா, கன மனுடவதாரா; அருமை ரட்சக யேசு நாதா,-உல கனைத்தும் வணங்கும் சத்ய வேதா,-உன்றன் அடியர்க் கருளும் திருப் பாதா,-சத்ப்ர சாதா, நீதா!- தருணம் 2. வானத்திலிருந்து வந்த ஞானத்தொளி சிறந்த மகிமைப் பிரதாவின் திருப் பாலா,-ஆதி மைந்தர்க் கிரங்கும் அனுகூலா,-கன விந்தைக் கருணை மனுவேலா,-மெய்ந் நூலா, சீலா! – தருணம் 3. அற்ப உலக வாழ்வில் அலைந்து,

தரி தாழ்மையே தெரிந்து வெறு தாட்டிகமதை உரிந்து சரணங்கள் திரித்துவத் தொருவராம் கிறிஸ்தேசு செயலதை நீ குறி மனமே – அவர் தரித்திர னிகராய் இகத்தில் உற்பவமாய்த் தாழ்ந்திருந்தார் அனுதினமே – தரி மனத் தரித்திரர் தாம் பாக்கியர் எனவே வாகுடன் அவர் உரைத்தாரே – நெஞ்சே உனக்குள் இத்தகையான நற்குணமே உண்டோ என்றாய்ந்து நீ பாரே – தரி மேட்டிமை யுடையோர் மீது தற்பரனார் வெறுப்படைந் தகற்றுவார் உடனே நல்ல தாட்டிகமதிலாத் தாழ்ந்த சிந்தையினோர் தமக்கருள்

தருணம் இதில் அருள் செய் பல்லவி தருணம் இதில் அருள் செய், யேசுபரனே, பாவச் சுமையானது தாங்க ஏழையாலே அரி தேங்கல் உற லானேன் அனுபல்லவி மரண மதின் உரமே ஒழித்தலகைத் திறம் அறவே செய்து, வதையே விளைத்திடு தீவினை சிதைய வகை புரி, பரனே. – தருணம் சரணங்கள் 1. உலகர் உறு பவமானதைத் தலைமேல் சுமந்த ததனை அற ஒழிக்க, நண்பர் செழிக்க, வனம் தெளிக்க வந்த பரம் பொருளே, பல காலம் இத்

தயை கூர் ஐயா என் ஸ்வாமீ பாவி நான் தயை கூர் ஐயா நின்தாசன் ஏசையா தயை கூர் ஐயா சரணங்கள் 1.ஜெய மனுவேலன் நய அனுகூலன் சீரா தீரா அதிகாரா திருக்குமாரா சேயர்கள் பணிவிடை மேவிய நேசவி லாச க்ருபாசன யேசு நரேந்திரா!- தயை 2. வானத்திருந்து வந்து ஞானத் துரு உவந்து வளமை கொண்டு கிருபை விண்டு குடில் கண்டு மாடடை வீடதினூடு புல் மேடையில் நீடின போதினி மோடியதாமோ?- தயை 3. தந்தை