பல்லவி
என்தன் பரமகுரு செய்த உபகாரத்தை
ஏத்தித் துதிப்பேன் நானே
அனுபல்லவி
தந்தைப் பரனிடத்தா னந்தத் தொனி விளங்கச்
சத்தமாக நின்ற நித்திய வஸ்துவான – என்
சரணங்கள்
1.வானத் தமலர் சேனை கிரகித்து முடியாத
மகிமைப்ர தாபம் மிகுத் தோன் – அதி
ஞானத்துடன் உலகும், பரமும், அதில் நிறைந்த
யாவும் நெறியில் பகுத்தோன்
மேன்மை பொருள தாகத் தேவ மகத்துவத்தின்
விளங்கும் அனந்த சுகத்தோன் – அக்கி
யானத் திருள் அகலத்தான் இப்புவியில் உற்ற
அந்த முடிவில்லாத சுந்தர கிறிஸ்துநாத- என்
2.மிக்கப் பராபரனோ டொக்க ஒன்றித்திரந்த
முக்கியம் அனைத்தும் விடுத்து – ஏவை
மக்கள் துயர் அகலத் துக்க உலகமதில்
மனுடாவதாரம் எடுத்து
பக்ஷமாக அடிமைக் கோலம் கொண்டரும்
பாடு பட்டுயிர் கொடுத்து – நரர்
அக்கிரமம் அனைத்தும் நிக்கிரகம் புரிந்து
அந்தகாரம் அற வந்த யேசுகிறிஸ்து
3.பாவத் திகில் அறுத்துச்,சாபத்தையும் தொலைத்து
பகைஞன் வினையை நீக்கிக் – கொடும்
ஆபத்திலும், அடர்ந்த கோபத்திலும் விழுந்த
அடிமைகளைக் கைதூக்கி
தேவத்திரவியம் என்ற ஜீவ போஜனத்தைத்
திருவுள மாய் உண்டாக்கி – நித்தம்
மாபத்தி ரமாய்ப் பிரதாபித் தனுக்ர கித்து
வைத்துக் காத்த ஒரே நித்திய திரித்வமான